A lírica está nas imaxes,nas palabras e no noso particular modo de ver o mundo.Aqui queremos plasmar as nosas inquedanzas e convertilas nunha xanela pola que ollar o mundo a traves dos nosos ollos.Olladas do mundo que nos rodea e do noso interior perpetradas por dous tolos soñadores....deixemonos de contos e vivamos sin deixar de abrazarnos!

martes, 1 de septiembre de 2015

A luz o final do dia

 

                                                 Amor,excusame sinon sei dos teus recovecos,
dos teus currunchos escuros,das tuas entreteas,
excusame si non encho de notas musicais os teus desacougos,
sinon fico espido de dores e deixo no chan eso que chaman amor,
como cristais rotos de cando eu só era un,soamente un,solitariamente un...
Amor,buscame un significado no teu arquivo de paixóns,
buscame un campo que atravesar descalzo e deixame arrolar por esa inmensidade de herba e vento que chaman amor..
Sumerxido,inmerso,abstracto,froito do absurdo do ser ,do meu ser,do teu ser,
deso irreal e fondo que,excusame amor,faime ser tan indefinidamente neno...

Por suposto que non o iba a borrar...nunca o faria,pero meresias un castijo ;)